De Korenbloem is momenteel afwezig,De Korenbloem heeft de volgende melding achtergelaten:
Wij zijn gesloten tot 9 juni. Tot die tijd kunt u wel uw bestelling(en) plaatsen. Deze boeken worden dan voor u gereserveerd. Vanaf maandag 10 juni worden de bestellingen verwerkt en verzonden.
De verkoper verwacht te reageren na 10-06-2024
Wij zijn gesloten tot 9 juni. Tot die tijd kunt u wel uw bestelling(en) plaatsen. Deze boeken worden dan voor u gereserveerd. Vanaf maandag 10 juni worden de bestellingen verwerkt en verzonden.
De verkoper verwacht te reageren na 10-06-2024
Titel
De kapellekensbaan
Schrijver
Boon, Louis Paul
Taal
Nederlands
ISBN
9789025308261
Uitgever
Amsterdam : Athenaeum - Polak & Van Gennep, 2018 (Perpetua reeks)
Prijs
€ 45,50
Bijzonderheden
512 pag, gebonden in zwart linnen met stofomslag, boek in zeer goede staat, stofomslag wat kleine stootplekjes
Meer info
Teksteditie: Matthijs de Ridder, Britt Kennis, Daan Dekker, Kris Humbeeck en Valerie Rousseau
Nawoord: Kris Humbeeck
1e druk bij de Arbeiderspers: 1953
33e druk bij Athenaeum - Polak & Van Gennep: 2018
De Kapellekensbaan (volledige titel: De Kapellekensbaan of de 1ste illegale roman van Boontje) is een roman uit 1953 van de Vlaamse schrijver Louis Paul Boon. Dit boek wordt algemeen erkend als zijn meesterwerk, samen met het volgende en ermee verbonden Zomer te Ter-Muren uit 1956. Samen met dat laatste werk wordt het weleens de Bijbel van de anarchist genoemd.
Na zijn eerste publicatie veroorzaakte de roman veel opschudding vanwege het onorthodoxe karakter van vorm en inhoud en het eigenzinnig taalgebruik. Nu wordt hij als een hoogtepunt uit de Nederlandse literatuur beschouwd. Zeker na het verschijnen van de Engelse vertaling in 1972 werd Boon beschouwd als een serieuze kandidaat voor de Nobelprijs voor Literatuur. Ondanks een voordracht door de Vlaamse en Nederlandse PEN-club kreeg hij deze onderscheiding niet.
Het verhaal speelt zich af in de 19e eeuw en door een nevenconstructie waarbij de verteller ook over zijn eigen werkelijkheid schrijft tegelijkertijd ook in de 20e eeuw. Een brutaal en ambitieus burgermeisje, Ondine genaamd, probeert op allerlei manieren te ontsnappen uit het grauwe fabrieksstadje Aalst ("de stad van de twee fabrieken waar het altijd regent, zelfs als de zonne schijnt"), maar mislukt daar telkens in. Boon creëert in deze roman een aantal bonte figuren die als commentators optreden zoals Tippetotje de schilderes, de Kantieke Schoolmeester, Mossieu Colson 'van tminnesterie', Kramiek en Boons alter ego, de dichter en socialist Johan Janssens. Boon schrijft sprankelend, meevoerend proza dat toch nergens geforceerd aanvoelt, en waarbij hij het experiment niet schuwt. Zo wordt de levensgeschiedenis van Ondine voortdurend onderbroken door anekdotes, commentaren en kritieken en het boek is opzettelijk chaotisch geconstrueerd. Boons roman behoort tot wat het subjectieve realisme genoemd wordt.
De meningen over De Kapellekensbaan waren uiteenlopend. Sommige recensenten noemden de structuur chaotisch; anderen vonden het een meesterwerk.
Maurice Roelants in Elsevier van 2 mei 1953: "Boon (...) heeft een ingewikkelde, ja verwarde poespas van compositorische aard gemaakt - liever: van niet-compositorische aard."
Raymond Brulez: "Ik ken weinig romans in onze Nederlandse letteren die zo oorspronkelijk zijn van opvatting en zo persoonlijk van stijl. (...) Misschien zal men De Kapellekensbaan een gebrek aan compositie aanwrijven, maar; zoals Marcel Proust terecht opmerkte, dit is een verwijt dat telkens opduikt wanneer een bepaalde auteur de verstarde normen doorbreekt om een nieuwe vorm te scheppen die getrouw aan zijn temperament beantwoordt."
In 2008 kwam De Kapellekensbaan op de eerste plaats terecht in de "Canon van de Vlaamse Literatuur" in het weekblad Knack
Louis Paul Boon (1912 – 1979) was een Belgisch schrijver van onder meer poëzie, romans, novellen, pornografie, cursiefjes (Boontjes), kunst- en literaire kritieken. Daarnaast was hij kunstschilder. Hij is vooral bekend van de romandiptiek De Kapellekensbaan (1953) / Zomer te Ter-Muren (1956) en van Menuet (korte roman, 1955).
Als vernieuwer van het naoorlogs proza manifesteerde Boon zich voor het eerst met de publicatie van Mijn kleine oorlog (1947), dat bestaat uit iets meer dan dertig kronieken over de oorlog, elk zo'n anderhalve bladzijde lang en veelal afgerond met een pointe. De ik-verteller, Louis, is de hoofdpersoon van de eerste kronieken maar blijft daarna vooral op de achtergrond. Bijna elk verhaaltje kent andere hoofdpersonages, zodat een ware portrettengalerij ontstaat. Bovendien voegde Boon nog fragmentarische aantekeningen over de oorlog toe, waardoor de paradoxale indruk ontstaat dat de uitgewerkte kronieken een zowel willekeurige als exemplarische greep behelzen. Hoewel de meerderheid van de kronieken een verhalend karakter heeft, zijn daaronder ook brieven ('Brief aan mijn vriend den schilder'), protesten ('Prijzen'), betogen ('Self-defense'), of oproepen ('Aan allen...').
In dezelfde periode schreef Boon ook zijn eerste korte proza, Maagpijn (novelle) en 'Uitleenbibliotheek (novelle)', welke in 1952 onder de titel Twee spoken verschijnen in De Boekvink-reeks, een serie waarmee uitgeverij De Arbeiderspers kortere prozawerken onder de aandacht bracht. Het was Boons eerste publicatie bij een Nederlandse uitgeverij.
Boons dubbeltalent zou in zijn gehele carrière als schrijver en schilder tot een geweldige productie leiden, met name in de jaren vijftig en zeventig (qua schrijfwerk), en de jaren zestig en zeventig (qua schilder- en beeldhouwwerk).
In de jaren zeventig publiceerde Boon enkele historisch georiënteerde romans. In 1971 verscheen Pieter Daens, over de sociale en politieke strijd aan het einde van de 19de eeuw in de stad Aalst. De Zwarte Hand (1976) gaat over de 'anarchisten' die Aalst aan het begin van de twintigste eeuw onveilig maakten en schetst het 'dubbelleven' van een erotisch ontspoorde politieman. Hij had ook een vast cursiefje op de radio.[2]
Postuum verschenen onder andere Het geuzenboek (1979) en Eros en de eenzame man (1980) dat Boon op zijn 67ste verjaardag voltooide, iets minder dan twee maanden voor zijn dood
(bron: Wikipedia)
socialisme - Perpetuareeks
Nawoord: Kris Humbeeck
1e druk bij de Arbeiderspers: 1953
33e druk bij Athenaeum - Polak & Van Gennep: 2018
De Kapellekensbaan (volledige titel: De Kapellekensbaan of de 1ste illegale roman van Boontje) is een roman uit 1953 van de Vlaamse schrijver Louis Paul Boon. Dit boek wordt algemeen erkend als zijn meesterwerk, samen met het volgende en ermee verbonden Zomer te Ter-Muren uit 1956. Samen met dat laatste werk wordt het weleens de Bijbel van de anarchist genoemd.
Na zijn eerste publicatie veroorzaakte de roman veel opschudding vanwege het onorthodoxe karakter van vorm en inhoud en het eigenzinnig taalgebruik. Nu wordt hij als een hoogtepunt uit de Nederlandse literatuur beschouwd. Zeker na het verschijnen van de Engelse vertaling in 1972 werd Boon beschouwd als een serieuze kandidaat voor de Nobelprijs voor Literatuur. Ondanks een voordracht door de Vlaamse en Nederlandse PEN-club kreeg hij deze onderscheiding niet.
Het verhaal speelt zich af in de 19e eeuw en door een nevenconstructie waarbij de verteller ook over zijn eigen werkelijkheid schrijft tegelijkertijd ook in de 20e eeuw. Een brutaal en ambitieus burgermeisje, Ondine genaamd, probeert op allerlei manieren te ontsnappen uit het grauwe fabrieksstadje Aalst ("de stad van de twee fabrieken waar het altijd regent, zelfs als de zonne schijnt"), maar mislukt daar telkens in. Boon creëert in deze roman een aantal bonte figuren die als commentators optreden zoals Tippetotje de schilderes, de Kantieke Schoolmeester, Mossieu Colson 'van tminnesterie', Kramiek en Boons alter ego, de dichter en socialist Johan Janssens. Boon schrijft sprankelend, meevoerend proza dat toch nergens geforceerd aanvoelt, en waarbij hij het experiment niet schuwt. Zo wordt de levensgeschiedenis van Ondine voortdurend onderbroken door anekdotes, commentaren en kritieken en het boek is opzettelijk chaotisch geconstrueerd. Boons roman behoort tot wat het subjectieve realisme genoemd wordt.
De meningen over De Kapellekensbaan waren uiteenlopend. Sommige recensenten noemden de structuur chaotisch; anderen vonden het een meesterwerk.
Maurice Roelants in Elsevier van 2 mei 1953: "Boon (...) heeft een ingewikkelde, ja verwarde poespas van compositorische aard gemaakt - liever: van niet-compositorische aard."
Raymond Brulez: "Ik ken weinig romans in onze Nederlandse letteren die zo oorspronkelijk zijn van opvatting en zo persoonlijk van stijl. (...) Misschien zal men De Kapellekensbaan een gebrek aan compositie aanwrijven, maar; zoals Marcel Proust terecht opmerkte, dit is een verwijt dat telkens opduikt wanneer een bepaalde auteur de verstarde normen doorbreekt om een nieuwe vorm te scheppen die getrouw aan zijn temperament beantwoordt."
In 2008 kwam De Kapellekensbaan op de eerste plaats terecht in de "Canon van de Vlaamse Literatuur" in het weekblad Knack
Louis Paul Boon (1912 – 1979) was een Belgisch schrijver van onder meer poëzie, romans, novellen, pornografie, cursiefjes (Boontjes), kunst- en literaire kritieken. Daarnaast was hij kunstschilder. Hij is vooral bekend van de romandiptiek De Kapellekensbaan (1953) / Zomer te Ter-Muren (1956) en van Menuet (korte roman, 1955).
Als vernieuwer van het naoorlogs proza manifesteerde Boon zich voor het eerst met de publicatie van Mijn kleine oorlog (1947), dat bestaat uit iets meer dan dertig kronieken over de oorlog, elk zo'n anderhalve bladzijde lang en veelal afgerond met een pointe. De ik-verteller, Louis, is de hoofdpersoon van de eerste kronieken maar blijft daarna vooral op de achtergrond. Bijna elk verhaaltje kent andere hoofdpersonages, zodat een ware portrettengalerij ontstaat. Bovendien voegde Boon nog fragmentarische aantekeningen over de oorlog toe, waardoor de paradoxale indruk ontstaat dat de uitgewerkte kronieken een zowel willekeurige als exemplarische greep behelzen. Hoewel de meerderheid van de kronieken een verhalend karakter heeft, zijn daaronder ook brieven ('Brief aan mijn vriend den schilder'), protesten ('Prijzen'), betogen ('Self-defense'), of oproepen ('Aan allen...').
In dezelfde periode schreef Boon ook zijn eerste korte proza, Maagpijn (novelle) en 'Uitleenbibliotheek (novelle)', welke in 1952 onder de titel Twee spoken verschijnen in De Boekvink-reeks, een serie waarmee uitgeverij De Arbeiderspers kortere prozawerken onder de aandacht bracht. Het was Boons eerste publicatie bij een Nederlandse uitgeverij.
Boons dubbeltalent zou in zijn gehele carrière als schrijver en schilder tot een geweldige productie leiden, met name in de jaren vijftig en zeventig (qua schrijfwerk), en de jaren zestig en zeventig (qua schilder- en beeldhouwwerk).
In de jaren zeventig publiceerde Boon enkele historisch georiënteerde romans. In 1971 verscheen Pieter Daens, over de sociale en politieke strijd aan het einde van de 19de eeuw in de stad Aalst. De Zwarte Hand (1976) gaat over de 'anarchisten' die Aalst aan het begin van de twintigste eeuw onveilig maakten en schetst het 'dubbelleven' van een erotisch ontspoorde politieman. Hij had ook een vast cursiefje op de radio.[2]
Postuum verschenen onder andere Het geuzenboek (1979) en Eros en de eenzame man (1980) dat Boon op zijn 67ste verjaardag voltooide, iets minder dan twee maanden voor zijn dood
(bron: Wikipedia)
socialisme - Perpetuareeks
Afbeeldingen
De Korenbloem
Nuenen 
Bestelt u meerdere boeken tegelijk, dan verzenden wij deze samen en betaalt u gereduceerde verzendkosten, afhankelijk van formaat en gewicht.
Bij bestellingen met een totaalbedrag van 50 euro of meer is binnen Nederland de verzending gratis bij bestellingen onder de 10 kg. (voor België: 70 euro of meer - onder de 2 kg).
De verzendkosten naar België variëren, afhankelijk van formaat en gewicht van het pakket.
Boeken worden met Track&Trace verzonden.
Verzendingen vinden plaats na ontvangst van uw betaling.
Let op: e-mails kunnen in uw spambox terecht komen!!!
- Alle boeken zijn compleet en verkeren in normale antiquarische staat, tenzij anders beschreven. Kleine onvolkomenheden, zoals een ingeplakte ex-libris of een naam op het schutblad, zijn niet altijd vermeld.
- U handelt deze order direct af met De Korenbloem
- Na uw bestelling ontvangen u en De Korenbloem een bevestiging per e-mail. In de e-mail staan de naam, adres, woonplaats en telefoonnummer van De Korenbloem vermeld.
- De Koper betaalt de verzendkosten, tenzij anders overeen gekomen.
- De Korenbloem kan betaling vooraf vragen.
- Boekwinkeltjes.nl probeert Kopers en Verkopers tot elkaar te brengen. Boekwinkeltjes.nl is echter nimmer partij bij een overeenkomst die gesloten wordt tussen Koper en Verkoper door gebruikmaking van de site. Als u een geschil hebt met één of meer gebruikers, dient u dit zelf op te lossen. U vrijwaart Boekwinkeltjes.nl van enigerlei vorderingen, aanspraken op schadevergoeding en dergelijke, verband houdende met dergelijke geschillen.