Annotatie

De zevende en laatste gedichtenbundel van Melis van den Hoek, postuum uitgegeven.
Fantasie, humor, maatschappelijke kritiek en vergankelijkheid zijn vaste kenmerken in zijn gedichten.

Flaptekst

Ter nagedachtenis en als eerbetoon aan Melis hebben wij als familie een selectie gemaakt uit de gedichten met bijbehorende foto’s die hij van 2020 tot juli 2022 op Facebook heeft geplaatst.
Het geeft een beeld van de tijd waarin hij leefde. De tijd van een pandemie en klimaatsverandering, van het leven met een nieuwe nier en het leven zonder zijn broer Kees. Het gaat ook over de kleine dingen in het leven waar hij van genoot: zijn volkstuin, wonen op het platteland en later in de stad.
Deze laatste bundel, waarvan Melis niet wist dat deze nog zou komen, maar die hij wel graag zelf had willen samenstellen en uitgeven, wordt afgesloten met een eerder geschreven gedicht “zwerven”.
Het laatste couplet luidt:
zwerven wil ik
verdwalen nog het meest
als ik maar nergens aankom
dan ben ik er geweest