Titel
The Bride stripped bare by her bachelors even - typograhic version by Richard Hamilton of Marcel Duchamp`s Green Box translated by George Heard Hamilton
Schrijver
Hamilton Richard en George Heard Hamilton
Taal
Engels
Uitgever
Hansjörg Mayer, Stuttgart, London, Reykjavik 1976 derde druk. ) In een oplage van 2500 exmp.
Prijs
€ 150,00(Excl. verzendkosten)
Bijzonderheden
Tekst in zwart – rood – blauw. zonder pagina aanduiding- Illustraties in z/w -
Meer info
Met originele omslag met kleine beschadiging aan onderzijde en aan de randen.
Marcel Duchamp was aanvankelijk kunstschilder en later beeldhouwer. Hij werkte als futurist, dadaïst en surrealist. Duchamp was de eerste die een industrieel product als kunstwerk presenteerde (het wereldberoemde Fountain uit 1917, was een industrieel vervaardigd urinoir uit dat hij ondertekende (als R. Mutt))
Zijn oeuvre was van grote invloed op latere ontwikkelingen in de moderne kunst zoals conceptuele kunst en minimal art. Duchamp streefde ernaar om ‘intelectuele’ werken zoals Fountain te maken, die de normen van schoonheid en artistieke techniek tartten.
Duchamp probeerde in The Bride Stripped Bare by Her Bachelors, Even met humor, absurditeit, niet-traditionele materialen en conceptualisme om de grenzen te verleggen van wat acceptabel en mogelijk was in de kunstwereld van zijn generatie .
The Bride Stripped Bare by Her Bachelors, Even wordt vaak het Grote Glas genoemd omdat dat precies is wat het is: twee stukken glas, verticaal gestapeld en omlijst als een dubbel opgehangen venster.
Hoewel het grote glas in wezen een plat, tweedimensionaal object is, is het nadrukkelijk geen schilderij, omdat het over het algemeen transparant is - je kunt er omheen lopen en het van beide kanten bekijken. Duchamp vermeed het gebruik van traditionele materialen zoals canvas en olieverf, in plaats daarvan verzon hij de beelden op het glazen oppervlak uit draad, folie, lijm en vernis. Hij hechtte het stof wat zich op het glas verzamelde terwijl het plat in zijn atelier lag, met lijm op het kunstwerk. De foto van Man Ray, Dust Breeding (zie boek), laat zien hoe vies het glas werd. Duchamp stopte in 1923 na 8 jaar met werken aan het Grote Glas , niet omdat het compleet was, maar omdat hij besloot dat het “definitief onafgewerkt” moest blijven.
Later, in 1927, toen het grote glas vanuit een tentoonstelling in Brooklyn op weg was naar het huis van verzamelaar Katherine Dreier, was hij opgetogen om te ontdekken dat het beschadigd was, en zei dat de onbedoelde breuken en krassen het werk op een manier afrondden die hij nooit zelf had kunnen bewerkstelligen.
The Large Glass is een merkwaardige constructie; het lijkt een beetje op een mechanisch diagram en is ontworpen om als een allegorische machine te werken. Hij maakte voorlopige schilderijen en tekeningen voor componenten van het grote glas inclusief chocolademolen (nr. 2) (1914). Hij vergaarde ook een indrukwekkende verzameling cryptische aantekeningen die hij samenbracht in The Green Box (1934), die wetenschappers hebben gebruikt om de vele verschillende betekenissen van het werk te interpreteren. Om te begrijpen hoe het grote glas als een machine werkt, moeten we ons de componenten in beweging voorstellen.
De actie begint in de linkerbovenhoek met de 'bruid', het element dat lijkt op een insect of een boom. Ze flirt door te strippen voor de 'Bachelors' in het onderste register. De Bachelors zijn de negen vaag antropomorfe cilinders in het gedeelte linksonder van het glas. Elke vrijgezel probeert haar genegenheid te winnen, maar ze bestaan in een compleet andere zone en hebben moeite om met haar te communiceren. Terwijl de Bachelors opgewonden raken, vullen hun vormen zich met wat Duchamp een 'verlichtend gas' (onzichtbaar) noemde. Dit gas zorgt ervoor dat een "denkbeeldige waterval" het waterrad (molen) eronder draait. Die actie zorgt ervoor dat het rechthoekige zweefvliegtuig heen en weer schuift, waardoor de schaar naar boven beweegt, waardoor de chocolademolen gaat draaien. Al die beweging bouwt zich op, terwijl het gas van de Bachelors in de kegelvormige zeven stroomt. Het gas dat het verlangen van de Bachelors naar de bruid vertegenwoordigt, transformeert in vloeistof en stroomt in de rechter benedenhoek. Vervolgens wordt de vloeistof door de drie cirkelvormige elementen en door een vergrootglas voortgestuwd naar het rijk van de bruid erboven. Elke vrijgezel probeert in een van de drie vierkante vensters in de wolk die aan de bovenkant van het glas zweeft te schieten (trekzuiger of netten). Als dit lukt, zal hij degene zijn die de bruid wint. Als je goed kijkt, zie je negen kleine gaten aan de rechterkant van het register van de bruid, die Duchamp markeerde door lucifers met verf op de uiteinden door een speelgoedkanon af te vuren. Helaas kwam slechts één van die schoten zelfs in de buurt van zijn doelwit. Zo kunnen de vrijgezellen de bruid niet bereiken en blijft hun liefde voor haar onvervuld.
Duchamp was dol op wetenschap. Om het grote glas te maken, experimenteerde hij niet alleen met nieuwe media, maar ook met wetenschappelijke theorieën alsof hij in een laboratorium was.
De manier waarop de bruid haar erotische gevoelens overbrengt van haar ruit naar het rijk van de Bachelors hieronder, heeft betrekking op de kracht van elektriciteit en de trillingsgolven in het elektromagnetische veld gemobiliseerd in draadloze telegrafie. De vorm van de bruid lijkt in feite op de telegrafische antenne bovenop de Eiffeltoren die in Duchamps tijd veel belangstelling had. Als antenne kan ze ongeziene berichten verzenden en ontvangen door de ruimte, maar de Bachelors zijn niet zo geavanceerd. Ze kunnen haar communicatie ontvangen, maar hun enige antwoord komt in de vorm van die mislukte schoten van het speelgoedkanon.
Na afloop van dit project besloot Duchamp zijn carrière als kunstenaar op te geven en werd hij een professionele schaakspeler.
Marcel Duchamp was aanvankelijk kunstschilder en later beeldhouwer. Hij werkte als futurist, dadaïst en surrealist. Duchamp was de eerste die een industrieel product als kunstwerk presenteerde (het wereldberoemde Fountain uit 1917, was een industrieel vervaardigd urinoir uit dat hij ondertekende (als R. Mutt))
Zijn oeuvre was van grote invloed op latere ontwikkelingen in de moderne kunst zoals conceptuele kunst en minimal art. Duchamp streefde ernaar om ‘intelectuele’ werken zoals Fountain te maken, die de normen van schoonheid en artistieke techniek tartten.
Duchamp probeerde in The Bride Stripped Bare by Her Bachelors, Even met humor, absurditeit, niet-traditionele materialen en conceptualisme om de grenzen te verleggen van wat acceptabel en mogelijk was in de kunstwereld van zijn generatie .
The Bride Stripped Bare by Her Bachelors, Even wordt vaak het Grote Glas genoemd omdat dat precies is wat het is: twee stukken glas, verticaal gestapeld en omlijst als een dubbel opgehangen venster.
Hoewel het grote glas in wezen een plat, tweedimensionaal object is, is het nadrukkelijk geen schilderij, omdat het over het algemeen transparant is - je kunt er omheen lopen en het van beide kanten bekijken. Duchamp vermeed het gebruik van traditionele materialen zoals canvas en olieverf, in plaats daarvan verzon hij de beelden op het glazen oppervlak uit draad, folie, lijm en vernis. Hij hechtte het stof wat zich op het glas verzamelde terwijl het plat in zijn atelier lag, met lijm op het kunstwerk. De foto van Man Ray, Dust Breeding (zie boek), laat zien hoe vies het glas werd. Duchamp stopte in 1923 na 8 jaar met werken aan het Grote Glas , niet omdat het compleet was, maar omdat hij besloot dat het “definitief onafgewerkt” moest blijven.
Later, in 1927, toen het grote glas vanuit een tentoonstelling in Brooklyn op weg was naar het huis van verzamelaar Katherine Dreier, was hij opgetogen om te ontdekken dat het beschadigd was, en zei dat de onbedoelde breuken en krassen het werk op een manier afrondden die hij nooit zelf had kunnen bewerkstelligen.
The Large Glass is een merkwaardige constructie; het lijkt een beetje op een mechanisch diagram en is ontworpen om als een allegorische machine te werken. Hij maakte voorlopige schilderijen en tekeningen voor componenten van het grote glas inclusief chocolademolen (nr. 2) (1914). Hij vergaarde ook een indrukwekkende verzameling cryptische aantekeningen die hij samenbracht in The Green Box (1934), die wetenschappers hebben gebruikt om de vele verschillende betekenissen van het werk te interpreteren. Om te begrijpen hoe het grote glas als een machine werkt, moeten we ons de componenten in beweging voorstellen.
De actie begint in de linkerbovenhoek met de 'bruid', het element dat lijkt op een insect of een boom. Ze flirt door te strippen voor de 'Bachelors' in het onderste register. De Bachelors zijn de negen vaag antropomorfe cilinders in het gedeelte linksonder van het glas. Elke vrijgezel probeert haar genegenheid te winnen, maar ze bestaan in een compleet andere zone en hebben moeite om met haar te communiceren. Terwijl de Bachelors opgewonden raken, vullen hun vormen zich met wat Duchamp een 'verlichtend gas' (onzichtbaar) noemde. Dit gas zorgt ervoor dat een "denkbeeldige waterval" het waterrad (molen) eronder draait. Die actie zorgt ervoor dat het rechthoekige zweefvliegtuig heen en weer schuift, waardoor de schaar naar boven beweegt, waardoor de chocolademolen gaat draaien. Al die beweging bouwt zich op, terwijl het gas van de Bachelors in de kegelvormige zeven stroomt. Het gas dat het verlangen van de Bachelors naar de bruid vertegenwoordigt, transformeert in vloeistof en stroomt in de rechter benedenhoek. Vervolgens wordt de vloeistof door de drie cirkelvormige elementen en door een vergrootglas voortgestuwd naar het rijk van de bruid erboven. Elke vrijgezel probeert in een van de drie vierkante vensters in de wolk die aan de bovenkant van het glas zweeft te schieten (trekzuiger of netten). Als dit lukt, zal hij degene zijn die de bruid wint. Als je goed kijkt, zie je negen kleine gaten aan de rechterkant van het register van de bruid, die Duchamp markeerde door lucifers met verf op de uiteinden door een speelgoedkanon af te vuren. Helaas kwam slechts één van die schoten zelfs in de buurt van zijn doelwit. Zo kunnen de vrijgezellen de bruid niet bereiken en blijft hun liefde voor haar onvervuld.
Duchamp was dol op wetenschap. Om het grote glas te maken, experimenteerde hij niet alleen met nieuwe media, maar ook met wetenschappelijke theorieën alsof hij in een laboratorium was.
De manier waarop de bruid haar erotische gevoelens overbrengt van haar ruit naar het rijk van de Bachelors hieronder, heeft betrekking op de kracht van elektriciteit en de trillingsgolven in het elektromagnetische veld gemobiliseerd in draadloze telegrafie. De vorm van de bruid lijkt in feite op de telegrafische antenne bovenop de Eiffeltoren die in Duchamps tijd veel belangstelling had. Als antenne kan ze ongeziene berichten verzenden en ontvangen door de ruimte, maar de Bachelors zijn niet zo geavanceerd. Ze kunnen haar communicatie ontvangen, maar hun enige antwoord komt in de vorm van die mislukte schoten van het speelgoedkanon.
Na afloop van dit project besloot Duchamp zijn carrière als kunstenaar op te geven en werd hij een professionele schaakspeler.
Afbeeldingen
Ezelsoor Breda
Breda 
Wij hebben in 2020 besloten, om na 38 jaar, met onze fysieke winkel in de Veemarktstraat te stoppen en het wat rustiger aan te gaan doen. Wij hebben 1 maart 2021 onze deuren gesloten. Wij houden ons nu nog alleen bezig met de onlineverkoop van het aparte, leuke, en interessante tweedehandse en antiquarische boek.
Wij verzenden onze boeken in Nederland via PostNL (pakketpost €7.95/brievenbuspakket €4.95)
- Alle boeken zijn compleet en verkeren in normale antiquarische staat, tenzij anders beschreven. Kleine onvolkomenheden, zoals een ingeplakte ex-libris of een naam op het schutblad, zijn niet altijd vermeld.
- U handelt deze order direct af met Ezelsoor Breda
- Na uw bestelling ontvangen u en Ezelsoor Breda een bevestiging per e-mail. In de e-mail staan de naam, adres, woonplaats en telefoonnummer van Ezelsoor Breda vermeld.
- De Koper betaalt de verzendkosten, tenzij anders overeen gekomen.
- Ezelsoor Breda kan betaling vooraf vragen.
- Boekwinkeltjes.nl probeert Kopers en Verkopers tot elkaar te brengen. Boekwinkeltjes.nl is echter nimmer partij bij een overeenkomst die gesloten wordt tussen Koper en Verkoper door gebruikmaking van de site. Als u een geschil hebt met één of meer gebruikers, dient u dit zelf op te lossen. U vrijwaart Boekwinkeltjes.nl van enigerlei vorderingen, aanspraken op schadevergoeding en dergelijke, verband houdende met dergelijke geschillen.